Baket ba kase ako nagpapakatanga sa isang babae eh?! Baket ba kase pinagsisiksikan ko yung sarili ko sa kanya?! Baket ba kase pinaiiral ko tong lecheng puso na to imbis na yung utak ko?! Baket ba kase hindi ko siya makalimutan?! Ano ba talagang meron sa kanya’t kahit tapak-tapakan at durug-durugin na niya ung puso ko eh naghahabol pa den ako?!
Mag-iisang buwan na kameng hindi naguusap. Akala ko nun ok na eh. Akala ko maaayos na kase wala na si James sa eksena. Pero ano?! Lalong lumala. Hindi niya ko kinakausap, hindi niya ko kinikibo. Ni hindi nga niya ko nililingon eh. Daig ko pa si Bone Clinx na naka-Windwalk sa pagiging invisible eh. Deadma. Parang kong non-existent entity na palutang-lutang lang sa tabi-tabi. Pero anoh? Etoh pa den ako, nagpapakadalubhasa sa tuktok ng main building at nagpapaka-mukang ewan sa kakaisip ng magandang birthday gift para sa kanya. Kahit parang napaka-minute ko sa paningin niya, pinipilipit at pinipiga ko pa din yung utak ko makaisip lang ng magandang pakulo para mapasaya ko siya. Pag ako naman hindi pa nag-qualify neto sa Libingan ng mga Bayani, ewan ko na lang ah.
Eh di sige, isip. Gusto ko kase yung multi-purpose ung regalo ko sa kanya eh. Yung tipong mapapangiti ko siya tapos mapapatawad na den niya ko tapos yung magkakaayos na kame. Gusto ko na makipagbati. Kahit alam kong wala naman talaga kong kasalanan dahil hindi naman labag sa batas ang mapuno paminsan-minsan at magsabi ng nararamdaman eh ako na ang bababa at mag-sosorry. Sobrang miss ko na kase siya eh. Yung mga joke niyang kahit pang-Wowowee eh bumebenta pa den saken, yung minsan masakit minsan hindi niyang hampas, yung tawa niyang nakakahawa, ung mga pangttrip namen, ung mga asaran, ung pagiging pikon niya, yung – siya. Miss na miss ko na siya.
Teka, eto na. Naguumpisa ng umilaw ang bumbilya sa kokote ko. Bulaklak. Bibigyan ko siya ng bulaklak. Ika nga ng tatay kong paminsan-minsan may silbi den pala eh “No matter what a girl says, a girl wants flowers.” Medyo barok pero ok lang yun, naintindihan ko naman eh. Lalagyan ko na lang ng gimik para maging kakaiba ung pagbigay ko sa kanya. Ano naman kayang gimik un? Sa kaninong hudlum ko naman ipapaabot yun? Hmmm.. E kung sa gwapong nilalang na lang kaya na nagngangalang Mark? Tama. Ako na lang mag-aabot! Kaso, nasan naman ung gimik dun?! Ang engot Mark. Ang engot!
Lumakad ako papunta dun sa edge. Nagbabakasakaling makakuha ko ng idea sa mga puno. Isip lang.. Sige kaya mo yan. Kaya mo talaga yan.
5 minutes.
10 minutes.
30 minutes.
“Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!” Hay grabe, ngayon lang napiga ng ganito ang utak ko,. Kahit math hinde pa napadugo ng ganito ang ulo ko. Pero ok lang. Siguro naman dadalawin niya ko sa Mental pag nabaliw ako db?
“Wag kang tatalon! Kua, maghunos dili ka, wag kang tatalon! Masarap mabuhay kua!”
At sino naman tong timang na to? Ako? Tatalon? Sus naman! Sasayangin ko ba tong gwapong pagmumuka na to?!
“Miss, muka ba kong tatalon?”
“Oo. Muka kang tatalon! Kung di ka ba naman isa’t kalahating timang, tumayo ka ba kase jan!”
Ok ah. Ako pa ngayon naging timang. “Hinde nga ako tatalon.”
“Eh bat may pasigaw-sigaw effect ka pa jan?”
“Kase sumasaket na ung ulo ko kakaisip kung anong gagawin ko para sa birthday niya! Tatlong araw na lang wala pa kong matinong naiisip. Kaya etoh, pinipilit kong mag-isip ng matino sa tahimik na lugar. Kaso biglang may praning na babaeng bumalandra jan at nagsisigaw na wag akong tatalon. Gusto mo bang mayari tayo ng mga sikyo dito?”
“Nagmamalasakit na nga lang ung tao eh. Alam mo, ewan ko sayo. Sige, jan ka na. Tumalon ka na jan. Sige na, talon!”
“Hinde nga ako tatalon!” Ang kulet den ng lahi netong isang to eh noh. Sinabi na ngang hinde ako tatalon. Nakakaintindi ba to ng tagalog?!
“Alam mo, kung gusto mo siyang regaluhan, ang ibigay mo ung galing sa puso. Tapos. Hinde kailangan ng kung ano anong chechebureche. Kung ano ung nararamdaman mo, ilagay mo dun sa ibibigay mo. 100% sure ako, mapapangingit mo un.”
Kung sa bagay, tama un. Hindi ko kailangan ng kung ano ano. May silbi den pala tong isang to sa lahing pilipino. Haha, ang galing galing! Alam ko na kung anong gagawen ko! Buti na lang naalala kong may party na ihinanda si tita. Ang tali-talino ko talaga!
“Oi miss, salamat ah.”
“Tapos ngayon sala-salamat ka jan. Akala mo libre yun?! May bayad un no!”
“Pwede na ba ung kiss ko ha? Kissable yang lips ko.”
“Sige na. Iyo na. Iyong iyo na yang labi mo. Saken na ung thank you.”
Sinimangutan niya ko tapos umalis na den siya. Pano kayang nakaakyat un dito? Di bale na. Hehehe. Ang galing ko talaga. Ok na. Ang kailangan ko na lang gawen eh humanap ng mga kasabwat.
Hahaha! It’s on!
Ika nga ni Ai-Ai delas Alas sa Tanging ina eh this is really is it! Pagkatapos ng ilang gabing pagpupuyat, nabuo ko na yung plano ko. At etoh na! Etoh na ang the dreaded day. Birthday na ni Kate.
Phase I - Pilitin si tita na ibahin ang concept ng birthday ni Kate from a simple bahay party to a.. a.. kung ano man tawag dun. Basta ung mas malaking party.
Naglakas loob akong tawagan si tita sa cellphone niya. Sana pumayag.. Dahil pag hindi pumayag si tita, tarajeng pot pot, sira buong plano ko. Sayang lahat ng effort! Wag naman po...
"Hello Mark?"
Hay sa wakas sinagot din. "Hi tita."
"O bat napatawag ka?"
"May hihingin po sana kong pabor eh.." At pinaliwanag ko na kay tita ang aking marvelous plan. Pero dahil malaking hassle ung nirerequest ko eh binigay ko ang isang daang porshento ng convincing powers ko para lang makuha ang matamis na oo ni tita. At shempre, haha! Pumayag sha! Sabi ko na nga ba eh.. Deep inside gusto den niya kong maging son-in-law. Hehehe.
Phase II - Pagpapapogi.
Sows, kailangan pa ba ng effort dito eh ang pogi pogi ko na?! Usual konting gel konting pabango konting porma lang ang kailangan dito. Well, ganyan talaga pag biniyayaan ka ng napakacute at napakagwapong muka na gaya ko. Nyahahaha.
Phase III - Set-up ng props at speech.
Niready ko na lahat ng kailangan ko. Namen. Namen ng mga back-up ko. Sino? Eh di shempre ang mga pinakamamahal kong tropa na napaka enthusiastic sa pagtulong saken na if i know eh puro mga nakokonsensha lang sa pagkampi nila kay James dati.
Phase IV - Maghintay sa tamang oras.
*Heartbeat.*
Buti pa sila, kumakain dun. Huhuhu.
*More Heartbeats*
Gutom na talaga ko. Pero mas malala aatakihin na ata ako sa puso. Wag naman po. Patapusin nio naman muna to.
Phase V - Etoh na.
Ayun na, narinig ko na ang cue ko galing kay tita na shempre ako den ang nagprovide para mejo makabagbag-damdamin naman ang intro. Sumilip ako. Tamang tama ung pwesto. Nakaupo sa gitna si Kate. Yung mga pulis pangkalawakan ko nakaready na.
"Thank you po sa lahat ng umattend ng birthday ni Kate kahit may mga last-minute changes. But before you go, may huling hirit pa po galing dun sa taong may kagagawan ng lahat ng hassle na to."
Hala, hindi naman un ung script na binigay ko ah! Si tita talaga!
"Mark?"
No comments:
Post a Comment